کلمات همزه‌دار از عربي وارد زبان فارسي شده اند. اما املاي کلمات همزه دار در زبان فارسي با زبان عربي متفاوت است.
کلماتي که ريشه فارسي دارند، گاهي با همزه نوشته مي‌شوند که نادرست است. بنابراين در کلمات با ريشه فارسي، هميشه از ي به جا ئ استفاده کنيد. مانند: پائيز، پائين، بوئيدن، روئيدن، مي‌آئيد که شيوه صحيح نگارش آن‌ها، پاييز، پايين، بوييدن و روييدن و مي‌آييد است.
همزه اگر در وسط کلمه باشد، بر اساس حرکه خود يا حرف پيش و پس از خود، املاي متفاوتي خواهد داشت.
همزه‌اي که کسره دارد، روي پايه ي نوشته مي‌شود؛ مانند: مسائل، مصائب، ارائه، قائل، تخطئه.
همزه کسره‌دار در برخي موارد نيز کلا تبديل به ي مي‌شود؛ مانند: دايره، فايده، جايزه، معايب، نايب، زايل.
اين که آن را به صورت ئ يا ي بنويسيد، بسته به اين دارد که کدام رايج‌تر است و گاهي نيز سليقه‌اي مي‌شود.همين قاعده در مورد همزه اي که قبل از ي قرار دارد نيز صادق است. ممکن است به صورت ئ يا به صورت ي نوشته شوند. مانند: لئيم، رئيس، جبرئيل و اسرائيل که رييس، جبرييل و اسراييل نيز رايج هستند.
براي اين که بدانيم املاي درست همزه مفتوح در وسط کلمه چيست، به حرکه جرف قبل از آن رجوع ميکنيم:
بعضي همزه ميانيِ مفتوحِ ما قبل ساکن را به صورت مسأله، نشأت و هيأت صحيح مي‌دانند. اما برخي ديگر، از جلمه فرهنگستان زبان فارسي، مسئله، نشئت و هيئت را صحيح‌تر دانسته اند. اگر يک روش نوشتاري را انتخاب کرديد، همه جاي متنتان از همان استفاده کنيد و جايي از متن مسأله و جايي ديگر مسئله ننويسيد.
اگر همزه ساکن يا فتحه‌دار باشد و پس از آن مصوت آ بيايد، آن را با علامت مد «آ» درج ميکنيم؛ مانند: قرآن، مِرْآت، مَآخِذ.
در مورد همزه مضموم و همزه قبل از واو هم اختلاف وجود دارد. برخي بر طبق قاعده‌اي کلي در عربي، مسؤول و رؤوس را صحيح مي‌دانند. اما برخي معتقدند که املاي رايج و درست اين کلمات در فارسي، مسئول و رئوس است. پس مي‌توان هر دو مورد را صحيح دانست.
زماني که همزه در وسط کلمه ساکن است، براي اين که بدانيم آن را روي چه پايه‌اي بنويسيم، به حرکه حرف قبل از آن نگاه ميکنيم، و براي فتحه الف، براي کسره ي و براي ضمه واو را پايه همزه قرار مي‌دهيم؛ مانند:
در مورد کلمات غيرعربي و غير فارسي، هميشه همزه مياني را بر پايه ي درج ميکنيم؛ مانند: ژوئن، پنگوئن، زئوس، نئون، ژئوفيزيک.
همزه بعد از الف ممدوده، در زبان فارسي حذف مي‌شود. پس کلماتي مانند املاء، انشاء، اعضاء، استثناء به صورت املا، انشا، اعضا و استثنا نوشته مي‌شوند. هر گاه کلماتي که در نقش موصوف يا مضاف قرار گيرند، به جاي کسره اضافه، به انتهاي آن‌ها ي اضافه مي‌شود و باز هم همزه حذف خواهد شد؛ مانند: املاي درست، انشاي بهروز، اعضاي گروه، استثناي مهم.
عبارت ان شاء الله يک عبارت عربي است به معني «اگر خدا بخواهد» که عينا در فارسي استفاده مي‌شود و همزه آن حذف نمي‌شود بهتر است آن را به صورت سه کلمه مجزا آورده و از نوشتن آن به صورت انشاالله يا انشاءالله خودداري کنيم چرا که معني آن تغيير مي‌کنيد و معني «انشاي خدا» خواهد داد!
همزه پاياني که قبل از آن يک حرف ساکن يا يکي از مصوّت‌هاي «ي» و «او» باشد، بدون پايه نوشته مي‌شود؛ مانند: شيء، سوء، جزء.
همزه پاياني که قبل از آن حرفي با فتحه وجود داشته باشد، بر پايه الف نوشته مي‌شود؛ مانند: خلأ، ملجأ، مبدأ.
همزه پاياني که قبل از آن حرفي با ضمه آمده باشد، بر پايه واو نوشته مي‌شود؛ مانند: تلألؤ، لؤلؤ.
پيدا کردن آي پي آدرس IP Address چاپگر (تصويري)
قربت يا غربت؟! املاي درست حروف ق و غ در کلمات فارسي
املاي درست کلمات فارسي؛ چگونه املاي خود را تقويت کنيم؟
املاي درست حروف ق و غ در کلمات فارسي
همزه ,ساکن ,نوشته ,پايه ,باشد، ,ي ,قبل از ,از آن ,که قبل ,مي‌شود؛ مانند ,نوشته مي‌شود؛ ,نوشته مي‌شود؛ مانند
درباره این سایت